اينديپندنت در مطلبي به بيان شرايط اقتصادي نابسامان عربستان در بحبوحه جنگ يمن و تيره شدن روابط آن با آمريکا پرداخت.
به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، اينديپندنت در مطلبي نوشت: صدها کارگر خارجي شاغل در يکي از بيمارستان‌هاي استان الشرقيه عربستان که بيش از 7 ماه حقوق دريافت نکرده‌اند، هفته گذشته دست به اعتصاب زده و در اعتراض به ممنوعيت اعتصاب و تظاهرات در اين کشور، اقدام به مسدود کردن يک بزرگراه کردند.
دولت عربستان طي ماه‌هاي اخير به دليل وخامت اوضاع اقتصادي، هزينه‌هاي جاري خود را به شدت کاهش داده و در اين ميان، کارگران خارجي عربستان اولين قربانيان بهاي پايين نفت به شمار مي‌روند تا جاييکه اين روزها، اعتراض آنها به پرداخت نشدن دستمزدهاي خود به يک موضوع عادي در رسانه‌هاي اين کشور تبديل شده است.
کارگراني که در خارج از شهرها کار مي‌کنند، نه تنها چندين ماه است حقوق خود را دريافت نکرده‌اند؛ بلکه گفته مي‌شود آنها حتي از دريافت جيره غذايي خود نيز محروم شده‌اند.
اما کارگران خارجي تنها قربانيان شرايط بد اقتصادي اخير عربستان نيستند. پيامدهاي منفي کاهش بهاي نفت به تازگي به بخش دولتي که 70 درصد شهروندان عربستاني در آن شاغل هستند نيز سرايت کرده و ديگر مانند ماه‌هاي گذشته خبري از پاداش و اضافه کاري براي کارمندان دولت نيست. حتي حقوق وزرا و مديران ارشد دولتي نيز 20 درصد کاهش يافته است.
با توجه به اينکه در عربستان سعودي حدود 120 ميليارد دلار يا به عبارتي نيمي از بودجه دولت صرف پرداخت حقوق و مزايا به کارمندان دولت مي‌شود، کاهش درآمدهاي نفتيِ بزرگترين صادرکننده نفت اوپک، خطر ناآرامي‌هاي سياسي را در اين کشور به شدت افزايش داده است؛ بويژه آنکه رياض اکنون با يک کسري بودجه 100 ميليارد دلاري رو به روست.
اوضاع اقتصادي بد عربستان، فعاليت شرکت‌هاي ساختمان‌سازي بزرگي چون «اوگر» و «بن‌لادن» را نيز به شدت تحت تاثير قرار داده است. آنها طي ماه‌هاي اخير به سختي توانسته‌اند بخش اندکي از مبلغ قراردادهاي خود با دولت را دريافت کنند و گفته مي‌شود شرکت اوگر به تنهايي 8 ميليارد دلار از دولت عربستان طلبکار است.
به همين دليل، کارگران آسيايي شاغل در اين شرکتها که زماني عربستان را سرزمين آرزوهاي خود مي‌دانستند، اکنون ماه‌هاست که دستمزد خود را دريافت نکرده‌اند و بسياري از آنها حتي پول بازگشت به کشور خود را نيز ندارند.
با اين حال، در کشوري مانند عربستان سعودي که با بي‌رحمي تمام هرگونه اعتراضي را سرکوب مي‌کند، فرياد اعتراض کارگران خارجي و حتي کارگران و کارمندان بومي بخش دولتي نمي‌تواند چندان مثمر ثمر باشد.
در حال حاضر، آنچه عرصه را بر عربستان تنگ‌تر کرده اين است که اين کشور درست در زماني با بحران اقتصادي رو به رو شده است که نفوذ سياسي آن در منطقه و جهان به وضوح در حال کاهش است. عربستان اکنون بواسطه مداخله نظامي داوطلبانه در يمن تحت فشار اقتصادي شديدي قرار دارد؛ اما به دليل اهميت فوق‌العاده يمن براي اين کشور، نظاميان سعودي تنها شهرونداني هستند که حقوق آنها از سوي دولت کاهش نيافته است. با اين حال، هيچ نشانه‌اي دال بر پيروزي احتمالي رياض در اين جنگ مشاهده نمي‌شود.
در سوريه نيز به همين ترتيب، تلاش 5 ساله عربستان براي حذف بشار اسد – رئيس جمهور اين کشور – با شکست مواجه شده و پس از ده‌ها سال رقابت منطقه‌اي با ايران، اکنون اين ايران است که دست بالا را در سوريه و کل منطقه دارد.
اما تهديد بزرگتري که متوجه عربستان است، وخيم شدن روابط استراتژيک آن با آمريکاست. آمريکا که براي ده‌ها سال، متحد شماره يک عربستان به شمار مي‌رفت اکنون روز به روز از متحد قديمي خود در حال فاصله گرفتن است. در آخرين موج تيرگي روابط ميان رياض و واشينگتن، هفته گذشته مجلس سناي آمريکا لايحه‌اي را که به بازماندگان حملات تروريستي 11 سپتامبر اجازه مي‌داد عليه دولت عربستان شکايت کنند، به تصويب رساند. باراک اوباما – رئيس جمهور آمريکا – با استفاده از اختيارات خود اين لايحه را وتو کرد اما گفته مي‌شود سنا در مخالفت با اوباما قصد دارد امروز در مورد لغو وتوي او راي‌گيري کند.
بعيد به نظر مي‌رسد اين لايحه به قانون تبديل شود؛ اما در هر صورت، چنين تحولاتي در کنگره آمريکا نشان مي‌دهد در زماني که عربستان به دليل مشکلات داخلي خود بيش از هر زمان ديگري به حمايت آمريکا نياز دارد، اتحاد استراتژيک رياض – واشينگتن روزهاي پاياني خود را سپري مي‌کند.